Lekker lekker lopen
Door: Sanne
Blijf op de hoogte en volg Sanne
04 Oktober 2015 | Nieuw Zeeland, Auckland
Wat leuk dat er zoveel mensen mijn blog lezen! Waaronder ook veel collega’s, aan de reacties te zien. Super leuk! Bij voorbaat vast een sorry voor het mega lange verhaal, maar er is dan ook veel gebeurd de afgelopen dagen.
Hoewel ik ruim twee dagen aan het reizen was, ging het wonderbaarlijk snel voorbij. De vlucht van Amsterdam naar Bangkok duurde ruim 11,5 uur. De stopover in Bangkok was 1,5 uur, even uit het vliegtuig en daarna hetzelfde vliegtuig weer in, maar toch was dit haasten. Kan iemand mij uitleggen waarom, oh waarom je toch opnieuw door de beveiliging moet - inclusief schoenen uit - terwijl je net uit het vliegtuig komt, en er toch meteen weer in stapt? Raar.
Vanaf Bangkok vloog ik door naar Taipei (3,5 uur) waar ik een wat langere stop had, van ongeveer 10 uur. Toen ik naar India ging had ik een vergelijkbaar aantal uren te wachten, maar op London Heathrow was genoeg te zien en te doen om de tijd wel door te komen. Mijn eerste indruk van het vliegveld van Taipei was niet in overeenstemming met hoe ik het verwacht had. Het is namelijk het drukste vliegveld van China Airlines, en er vliegt heel wat op Taipei. Ik verwachtte dus een bedrijvigheid à la London Heathrow. Niets was minder waar. Ik was op zoek naar mijn gate (D5), en de hal was compleet leeg, op een verdwaalde Aziaat na. Mijn gate kon ik niet vinden, de enorm lange en lege hal hield op na D8 en D7, dus ik vroeg toch maar even aan een medewerker waar de gate was. Bleek dat gate D1 t/m D10 zich op een andere etage bevonden.. terwijl D8 en D7 toch echt een etage lager zaten. In die 10 uur overstaptijd heb ik de logica hiervan helaas niet kunnen ontdekken.
Tot slot vloog ik van Taipee naar Sydney (9 uur) en uiteindelijk van Sydney naar Auckland (3 uur). Tijdens de twee nachten in het vliegtuig had ik bij elkaar een mooie 5 à 6 zes uur geslapen. Vreselijk vermoeid en niet al te fris meer ruikend kwam ik donderdagavond in het hostel in Auckland aan. Eigenlijk had ik een bed geboekt in een slaapzaal met zes personen, maar ik kreeg een upgrade naar een tweepersoonskamer (met twee enkele bedden). Een fijne meevaller!
De volgende dag ben ik door Auckland heen gaan lopen. Dat het een plek is waar ‘vier seizoenen in één dag’ voorkomen, heb ik geweten. Jas uit, zonnebril op, zonnebrand smeren, vest uit, maar vervolgens alles weer aantrekken en capuchon op omdat het met bakken uit de lucht komt vallen.. en dat in een tijdsbestek van vijf minuten. Zo gaat het de hele dag door, even wennen.
Misschien is het nog te vroeg om er een oordeel over te geven, maar ik vind Nieuw-Zeelanders erg vriendelijk. Mensen in het hostel, op straat, in de bediening; ze zijn open en geïnteresseerd. En dat voor zo’n grote stad! Daar kunnen andere steden nog wat van leren (Parijs, ik heb het over jou).
Vrijdag, zaterdag en zondag was ik de hele dag in Auckland. En mijn hemel, wat heb ik een hoop kilometers afgelegd. Er zijn ontzettend veel routes te lopen in Nieuw-Zeeland, ik ben ook van plan één of meerdere Great Walks te lopen, dus ik dacht: ik begin vast een beetje te trainen. Het hostel waar ik slaap zit in een zijstraat van Queen Street, één van de grootste straten in Auckland. Vrijdag ben ik eerst deze straat maar af gaan lopen, richting de haven. Daarna ben ik naar de Sky Tower gegaan. Deze toren is met 328 het grootste vrijstaande gebouw van het zuidelijk halfrond, en bood een schitterend 360 graden uitzicht over Auckland. De rest van de dag heb ik eigenlijk niet veel gedaan, behalve dan met een enorme omweg naar het hostel lopen omdat ik finaal de verkeerde kant op liep.
Zaterdag ben ik eerst naar het Auckland museum gelopen (in het park Auckland Domain) en daarna was het plan om naar Mount Eden te gaan. Auckland is gebouwd op vulkanen (er zijn er in de regio ruim 50 te vinden) en Mount Eden is er hier één van. De avond van tevoren had ik de route opgezocht en kort opgeschreven. Toen ik van het museum richting Mount Eden wilde lopen ben ik, hoe verrassend, verdwaald. Op een gegeven moment dacht ik, laat ik gewoon in de richting van die grote berg lopen die ik zie, kan niet missen. En vervolgens ben ik dus, geheel volgens verwachting, richting de verkeerde berg gelopen (Mount Victoria voor de geïnteresseerden). Halverwege kwam ik er echter achter dat het niet kon kloppen, en heb ik gelukkig de weg kunnen vinden. Drie hoeraatjes voor de plattegrond in de Lonely Planet. Al met al heb ik deze dag van half 12 tot kwart over 6 aan één stuk door gelopen, inclusief een berg op. Lekker lekker lopen..
Zondag ben ik met de veerboot naar Rangitoto Island gegaan. Opnieuw had ik een flinke wandeling voor de boeg. Het eiland is namelijk een vulkaan die 260 meter boven het water uitsteekt. En hier kun je helemaal naartoe lopen. Al snel voelde ik spierpijn van het lopen van de vorige dag, en na ongeveer ¾ gelopen te hebben, had ik er echt geen zin meer in. De oude mensen en jonge kinderen die me echter tegemoet kwamen lopen, van de berg terug naar beneden, motiveerde me wel. Met de gedachte ‘ik laat me toch niet op m’n kop zitten door zo’n berg als zij het ook kunnen‘ heb ik het laatste stuk gelopen. Eenmaal boven viel het eigenlijk ook reuze mee. En: het uitzicht was het dubbel en dwars waard.
Natuurlijk ben ik hier niet alleen maar om te lopen ;), maar ook om wat te werken tussendoor. In het weekend heb ik daarom al wat mailtjes rondgestuurd via workaway en wwoofing, en al snel kreeg ik een enthousiaste reactie van een gezin die 1,5 uur ten zuiden van Auckland woont. Vanaf morgen kan ik daar al terecht, hartstikke fijn want morgen moet ik ook uitchecken bij het hostel. Ik ga maximaal vijf uur werken per dag (vijf dagen in de week) voor de hele week gratis kost en inwoning. De moeder van het gezin komt me van het busstation in Mercer (mini plaats, zelfs het personeel van de tourist office kenden het niet) ophalen, erg lief, dus dat is al een mooi begin!
Tot zover mijn eerste dagen in Nieuw-Zeeland!
Hoewel ik ruim twee dagen aan het reizen was, ging het wonderbaarlijk snel voorbij. De vlucht van Amsterdam naar Bangkok duurde ruim 11,5 uur. De stopover in Bangkok was 1,5 uur, even uit het vliegtuig en daarna hetzelfde vliegtuig weer in, maar toch was dit haasten. Kan iemand mij uitleggen waarom, oh waarom je toch opnieuw door de beveiliging moet - inclusief schoenen uit - terwijl je net uit het vliegtuig komt, en er toch meteen weer in stapt? Raar.
Vanaf Bangkok vloog ik door naar Taipei (3,5 uur) waar ik een wat langere stop had, van ongeveer 10 uur. Toen ik naar India ging had ik een vergelijkbaar aantal uren te wachten, maar op London Heathrow was genoeg te zien en te doen om de tijd wel door te komen. Mijn eerste indruk van het vliegveld van Taipei was niet in overeenstemming met hoe ik het verwacht had. Het is namelijk het drukste vliegveld van China Airlines, en er vliegt heel wat op Taipei. Ik verwachtte dus een bedrijvigheid à la London Heathrow. Niets was minder waar. Ik was op zoek naar mijn gate (D5), en de hal was compleet leeg, op een verdwaalde Aziaat na. Mijn gate kon ik niet vinden, de enorm lange en lege hal hield op na D8 en D7, dus ik vroeg toch maar even aan een medewerker waar de gate was. Bleek dat gate D1 t/m D10 zich op een andere etage bevonden.. terwijl D8 en D7 toch echt een etage lager zaten. In die 10 uur overstaptijd heb ik de logica hiervan helaas niet kunnen ontdekken.
Tot slot vloog ik van Taipee naar Sydney (9 uur) en uiteindelijk van Sydney naar Auckland (3 uur). Tijdens de twee nachten in het vliegtuig had ik bij elkaar een mooie 5 à 6 zes uur geslapen. Vreselijk vermoeid en niet al te fris meer ruikend kwam ik donderdagavond in het hostel in Auckland aan. Eigenlijk had ik een bed geboekt in een slaapzaal met zes personen, maar ik kreeg een upgrade naar een tweepersoonskamer (met twee enkele bedden). Een fijne meevaller!
De volgende dag ben ik door Auckland heen gaan lopen. Dat het een plek is waar ‘vier seizoenen in één dag’ voorkomen, heb ik geweten. Jas uit, zonnebril op, zonnebrand smeren, vest uit, maar vervolgens alles weer aantrekken en capuchon op omdat het met bakken uit de lucht komt vallen.. en dat in een tijdsbestek van vijf minuten. Zo gaat het de hele dag door, even wennen.
Misschien is het nog te vroeg om er een oordeel over te geven, maar ik vind Nieuw-Zeelanders erg vriendelijk. Mensen in het hostel, op straat, in de bediening; ze zijn open en geïnteresseerd. En dat voor zo’n grote stad! Daar kunnen andere steden nog wat van leren (Parijs, ik heb het over jou).
Vrijdag, zaterdag en zondag was ik de hele dag in Auckland. En mijn hemel, wat heb ik een hoop kilometers afgelegd. Er zijn ontzettend veel routes te lopen in Nieuw-Zeeland, ik ben ook van plan één of meerdere Great Walks te lopen, dus ik dacht: ik begin vast een beetje te trainen. Het hostel waar ik slaap zit in een zijstraat van Queen Street, één van de grootste straten in Auckland. Vrijdag ben ik eerst deze straat maar af gaan lopen, richting de haven. Daarna ben ik naar de Sky Tower gegaan. Deze toren is met 328 het grootste vrijstaande gebouw van het zuidelijk halfrond, en bood een schitterend 360 graden uitzicht over Auckland. De rest van de dag heb ik eigenlijk niet veel gedaan, behalve dan met een enorme omweg naar het hostel lopen omdat ik finaal de verkeerde kant op liep.
Zaterdag ben ik eerst naar het Auckland museum gelopen (in het park Auckland Domain) en daarna was het plan om naar Mount Eden te gaan. Auckland is gebouwd op vulkanen (er zijn er in de regio ruim 50 te vinden) en Mount Eden is er hier één van. De avond van tevoren had ik de route opgezocht en kort opgeschreven. Toen ik van het museum richting Mount Eden wilde lopen ben ik, hoe verrassend, verdwaald. Op een gegeven moment dacht ik, laat ik gewoon in de richting van die grote berg lopen die ik zie, kan niet missen. En vervolgens ben ik dus, geheel volgens verwachting, richting de verkeerde berg gelopen (Mount Victoria voor de geïnteresseerden). Halverwege kwam ik er echter achter dat het niet kon kloppen, en heb ik gelukkig de weg kunnen vinden. Drie hoeraatjes voor de plattegrond in de Lonely Planet. Al met al heb ik deze dag van half 12 tot kwart over 6 aan één stuk door gelopen, inclusief een berg op. Lekker lekker lopen..
Zondag ben ik met de veerboot naar Rangitoto Island gegaan. Opnieuw had ik een flinke wandeling voor de boeg. Het eiland is namelijk een vulkaan die 260 meter boven het water uitsteekt. En hier kun je helemaal naartoe lopen. Al snel voelde ik spierpijn van het lopen van de vorige dag, en na ongeveer ¾ gelopen te hebben, had ik er echt geen zin meer in. De oude mensen en jonge kinderen die me echter tegemoet kwamen lopen, van de berg terug naar beneden, motiveerde me wel. Met de gedachte ‘ik laat me toch niet op m’n kop zitten door zo’n berg als zij het ook kunnen‘ heb ik het laatste stuk gelopen. Eenmaal boven viel het eigenlijk ook reuze mee. En: het uitzicht was het dubbel en dwars waard.
Natuurlijk ben ik hier niet alleen maar om te lopen ;), maar ook om wat te werken tussendoor. In het weekend heb ik daarom al wat mailtjes rondgestuurd via workaway en wwoofing, en al snel kreeg ik een enthousiaste reactie van een gezin die 1,5 uur ten zuiden van Auckland woont. Vanaf morgen kan ik daar al terecht, hartstikke fijn want morgen moet ik ook uitchecken bij het hostel. Ik ga maximaal vijf uur werken per dag (vijf dagen in de week) voor de hele week gratis kost en inwoning. De moeder van het gezin komt me van het busstation in Mercer (mini plaats, zelfs het personeel van de tourist office kenden het niet) ophalen, erg lief, dus dat is al een mooi begin!
Tot zover mijn eerste dagen in Nieuw-Zeeland!
-
04 Oktober 2015 - 10:04
Opa:
Hallo Sanne, Ik dacht, dat Krista kon kletsen, maar jij slaat haar met stukken. Ga zo door.
Hier alles OK. Groetjes Opa -
04 Oktober 2015 - 10:11
Eline:
Jaaa leuk, je eerste echte verhaal! Zo te lezen hele fanatieke dagen gehad, ondertussen ook een beetje bijgekomen van de jetlag? Wat goed dat je zo snel al werk hebt gevonden..weet je al voor hoe lang dit ongeveer is? Lekker genieten, en wacht nu al op je volgende verhaal -
04 Oktober 2015 - 10:29
Janine:
Wauw sanne, wat klinkt het allemaal lekker avontuurlijk! Wat kan jij toch mooi dingen beschrijven. Het leuke van het verdwalen is dat je dan onverwacht mooie en interesante dingen meemaakt. Ik ben benieuwd naar je volgende verslag!!!
Veel plezier en enjoy!
Groetjes janine -
04 Oktober 2015 - 10:55
Helmi:
Hoi sanne
Fijn dat je goed bent aan gekomen.
Mooi verslag van je eerste tijd.
Ben benieuwd naar je nieuwe ervaringen.
Groeten van uit s-Hertogenbosch
Liefs helmi -
04 Oktober 2015 - 12:06
Anne:
Hoi Sanne,
Wat leuk om te lezen wat je allemaal meemaakt. En wat fijn voor je dat het zo voorspoedig gaat en je al werk gevonden hebt.
Enjoy! hartegroet, Anne -
04 Oktober 2015 - 13:23
Thea:
Ha Sanne, wat een leuk verhaal! En tussen de regels door lees ik dat je het enorm naar je zin hebt, ook al ben je de 'gate' aan het zoeken, of wanneer je de verkeerde kant op loopt tijdens je wandelingen -
04 Oktober 2015 - 13:25
Thea:
....valt een regel weg...Heel spannend morgen, maar kost en inwoning gratis, dat is super, liefs Thea -
04 Oktober 2015 - 14:35
Krista:
Schatje! Wat een lekker verhaal, als ik opa mort geloven heb ik concurrentie. Mooi is dat! Ik moet toegevn dat ik een paar keer gegrinnikt heb. Aller eerst omdat je Parijs op an kop geeft (vreselijk terecht). En ten tweede om je feilloze richtingsgevoel, prachtig!! Lieverd, veel plezier. En you never walk alone (om in thema te blijven) -
04 Oktober 2015 - 17:00
Ronald:
Hey meissie, fijn om te horen dat je veilig bent aangekomen en het zo te merken ondanks het eeuwige euvel van vrouwen en navigeren goed naar je zin hebt! Ook fijn dat je al zo snel werk hebt gevonden :) Ik hoop dat het een leuk gezin is waar je terecht komt en er binnen het stadje ook nog het een en ander te doen en te zien is. Hele dikke knuffel en geniet er van meissie! -
04 Oktober 2015 - 20:08
Alide En Wim:
Och lieve Sanne, wij (Maria en ik) weten PRECIES hoe het voelt: voor je gevoel op de juisteweg zitten en dan tot de slotsom komen dat dat niet het het geval is. Mss dat het ook te maken heeft met jetlag en wat dies meer zij? Ik/wij vinden het bijzonder knap dat je doorgezet hebt na die"censuurberg!!
En Sanne: dat je NU AL bent gaan zoeken naar een baan: respect!!! Ik zou
verwachten dat je nog volledig in beslag genomen wordt door alles wat je hebt beleefd. Want: wij vinden het nogal wat!!!! Weet lieverd, dat we je volgen......LOTS of love Wim & Alide. -
05 Oktober 2015 - 06:18
Peggy Van De Berg-heck:
Wauw Sanne je loopt en schrijft er op los. Mooi jou beleving en jou verhaal! Geweldig en een dappere doorzetter......Machtig wat voor uitzicht je allemaal ziet en mag beleven. Nu al een ervaring rijker. We houden jou in de gaten whahaha. En suc6789 naar het zoeken van een baan. En zoals tante Alide schrijft RESPECT en we blijven jou volgen. Geniet ervan en een dikke kus en een hele warme knuffel van ons en van tante Ingrid. Xxxxx -
05 Oktober 2015 - 13:30
Esther:
Ha lief nichtje, ontzettende globetrotter! Wat kan je heerlijk schrijven, een genot om te lezen en ik zie het ook helemaal voor me hoe je daar rondloopt (met de nadruk op lopen :)). Ik blijf het ZO stoer vinden dat je gewoon alleen gegaan bent! Wat super dat je al een baan hebt gevonden! Ga je er als nanny aan de slag, hulp in de huishouding, een combinatie van die twee of totaal iets anders? Hoe dan ook, die mensen mogen zich ontzettend in hun handen wrijven met een meisje als jij in huis!! Ik hoop maar dat zij net zo lief zijn en goed voor je zullen zorgen!
Een beetje off-topic, maar: ik zag dat je 'adoptie-opa' hier ook een berichtje had achter gelaten. Wat geweldig dat hij zich zo op de digitale snelweg begeeft, echt stoer! Ik vond het ook heel leuk dat hij naar je afscheidsfeestje was gekomen en wat een lieve, geïnteresseerde man, zeg!
Lieverd, we blijven je volgen natuurlijk! Geniet en pas goed op jezelf! En veel succes met je nieuwe baan! Liefs en dikke kus xxx -
10 Oktober 2015 - 19:07
Marie-Therese Wetzer:
WoW Sanne, ik krijg een brok in mijn keel als ik bedenk dat je gewoon over Queenstreet aan het wandelen bent! Vergeet ook niet naar one tree Hill te gaan! (Waarom zou dat zo heten?!) waiheke ook leuk! En mocht je op Waiheke komen en je ontmoet a silly dutchman, than it's most likely my eldest brother!!!
Leuk dat je al aan de slag bent!
Mocht je nog hulp of onderdak nodig hebben dan kun je altijd mijn ex schoonzusje bellen. She doesn't talk dutch. 0212386296.
Groetjes
MT -
31 Oktober 2015 - 22:58
Maria En Ger:
Lieve Sanne,
Wat ontzettend stoer dat jij zo in je eentje dit avontuur aangaat! En wat je schreef over het verdwalen: Zo herkenbaar voor mij!! En wat erg dat je na zoveel verkeerde kilometers te hebben afgelegd weer energie moet krijgen om op de juiste weg te komen. Ik las dat je door de moeder van het gastgezin in Mercer zou worden opgehaald. Inmiddels ben jij daar nog op dit moment neem ik aan. Hoe heb je dat ervaren? Is het een leuk gezin en hoe vul je de rest van de dag in? Meisje, zul je goed op jezelf passen??
We love you!!! xxx ger & maria -
04 November 2015 - 00:35
Els:
Hoi lieve Sanne,
Wat heb jij een vermoeiende heenreis gehad, ik kan me voorstellen dat je het heel fijn vond om een upgrade van de kamer te krijgen. Knap dat je ondanks deze reis gelijk de buurt bent gaan verkennen, maar ik snap dat je zoveel mogelijk wil zien en .....dat gebeurt juist als je verdwaalt ! Gelukkig dat het deze lange wandelingen wel waard was. Super om te lezen dat de mensen heel vriendelijk zijn, maar dat moet ook want anders krijgen ze met de familie van Heck te maken. Geniet van de tijd en alles om je heen en hopelijk kom je alleen maar bij lieve mensen terecht en vallen de werkzaamheden mee.
Veel plezier, dikke knuffel van Henny en mij
-
09 November 2015 - 06:54
Gila Van Steen:
Hoi Sanne,
Goed bezig!
Veel groetjes uit Den Dungen en Den Bosch ;-)
Gila
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
