There and back again
Door: Sanne
Blijf op de hoogte en volg Sanne
15 November 2015 | Nieuw Zeeland, Hamilton
Bij voorbaat mijn excuses voor het lange verhaal, volgens mij is het nog langer dan de vorige. Pak er lekker wat drinken bij en ga er goed voor zitten! ;)
Gisteren was het precies een jaar geleden dat ik ingestort ben (voor de mensen die het niet hebben mee gekregen; na een lange aanloop was het me even helemaal teveel geworden). De eerste dagen kon ik niets meer; niet werken, niet autorijden, niet lezen.. Heel bizar om mee te maken.
Inmiddels ben ik dus een jaar verder, en wat is er toch veel gebeurd! Door die instorting heb ik me gerealiseerd wat ik heel graag wilde doen, maar wat door de jaren heen steeds meer op de achtergrond raakte: namelijk een lange en verre reis maken naar het einde van de wereld. Niet alleen mijn reisplannen hielpen me weer beter te worden, ook kwam er een geweldige man op mijn pad. Hoe anders ziet mijn leven er nu uit ten opzichte van een jaar geleden. Hoe moeilijk die periode ook was, ik ben zo blij dat het me al dit moois heeft gebracht en kan niet wachten wat de toekomst verder brengt.
Terug naar Nieuw-Zeeland! Nadat ik Auckland had verlaten, kwam ik terecht bij een kiwi-familie in de buurt van Meremere (Mercer), een klein plaatsje in the middle of nowhere. Hier ben ik ruim een week geweest, en heb met name het huis opgeruimd en schoongemaakt. Ongeveer 4 à 5 uur werken per dag (weekend vrij), voor kost en inwoning. Niet alleen drukte dit mijn uitgaven, het is ook een hele mooie manier om het land op een andere manier te ervaren. Ik kwam nu op plekken waar ik anders nooit gekomen zou zijn.
Vanaf het moment dat ik afscheid had genomen op Schiphol totdat ik bij de familie aankwam, was het vrij hectisch. Ik heb veel gedaan die eerste week, eigenlijk een beetje teveel. De week bij de familie was heerlijk; een rustige, schitterende omgeving (nog nooit zo’n groene heuvels gezien!) en ik kon lekker bijslapen. Ik kwam op maandagavond aan, en op dinsdagmiddag kwam er een andere workaway’er, een fransman. Helaas was zijn Engels zo beroerd dat we maar weinig konden praten.
Op dinsdag 13 oktober heb ik de bus gepakt van Mercer naar Hamilton. Ruim een uur lang, langs bergen. Super mooi. Het hostel wat ik geboekt had, was echter vrij pauper. Ik had een 6 bed dorm geboekt, maar helaas zat er geen raam in de kamer. Er hing dus, heel verrassend, geen prettige lucht. Ook was de kamer erg klein, er stonden drie stapelbedden en er was amper plek om ieders backpack neer te zetten. Omdat mijn plannen na woensdag nog niet duidelijk waren, had ik maar één nacht geboekt. De jongen achter de receptie verzekerde mij echter dat er nog genoeg kamers waren, ik kon de volgende ochtend gewoon langs komen en nacht(en) bijboeken als ik wilde. Zo gezegd, zo gedaan.
Woensdagochtend waren mijn plannen al wat concreter, ik wilde graag nog een paar nachten blijven, en vol goede moed liep ik richting receptie. En wachtte. En wachtte nog wat langer. Na ruim 1,5 uur kwam er eindelijk een meisje aangesjokt. Inmiddels was ik al chagrijnig geworden, want: nog geen ontbijt gehad, en dan ben ik nog niet op mijn best. Mijn humeur werd er echter niet beter op toen ze me vertelde dat er geen bedden meer beschikbaar waren. Maar, zo zei ze, we kunnen wel een matras voor je op de grond leggen, kun je daar slapen.
…
Ja goed idee man, leg gewoon een extra matras in die kleine kamer, weet je tenminste zeker dat die vijf andere mensen sowieso geen plek meer hebben om te lopen. Beste vrienden, als het zo moet, dan HOEFT het al niet meer. Ik heb toen mijn spullen gepakt en ben verkast naar een hostel schuin aan de overkant van de straat. Hele goede beslissing geweest! Schoon, ruim en er zit zelfs een raam in de kamer ;). Ik ben toen op zoek gegaan naar een ontbijtje, en na een grote koffie en bagel achter mijn kiezen was ik een stuk beter gehumeurd.
Die dag heb ik vooral in de stad rondgelopen. En eerlijk is eerlijk, ik vind Hamilton niet zo’n charme hebben. Maar de Hamilton Gardens maken dit meer dan goed. Een enorm oppervlakte met veel verschillende tuinen, schitterend. Ook de wandelroute langs de Waikato rivier is erg de moeite waard. Nadat ik in mijn nieuwe hostel geïnstalleerd was (want: inchecken kan pas na 14.00u), was ik even boodschappen gaan doen bij de goedkoopste (!) supermarkt daar. Avondeten, lunch en wat fruit: 40 dollar. NZ, wat doe je?!
De volgende dag, donderdag 15 oktober, ben ik iets gaan doen waar ik al maandenlang naar uit keek: naar Hobbiton! Voor de mensen die het niet kennen: ga eens heel snel The Lord of the Rings / The Hobbit kijken (en ga je daarna schamen dat je dat niet eerder hebt gedaan). In één woord: geweldig. Ik heb elke seconde genoten en het was me elke dollar waard. Zelfs de reis ernaartoe, van Matamata naar Hobbiton was al schitterend. Gek om zo op de set rond te lopen! Tot nu toe het hoogtepunt van mijn reis.
Even een opmerking tussendoor: het valt me op dat er ontzettend veel (met name 18- en 19 jarige) Duitsers rondlopen hier. Serieus, ik heb het gevoel dat half Duitsland op vakantie is in Nieuw Zeeland. In het hostel zat ik op een gegeven moment in de gemeenschappelijke ruimte: 11 andere mensen waren er, en ze waren al-le-maal Duits. Ik dacht van tevoren dat ik mijn Engels mooi op kon halen, maar ik denk dat juist mijn Duits flink verbeterd zal worden als dit zo door gaat ;).
Op zaterdag ben ik naar mijn eerste WWOOF-adres gegaan (Willing Worker On Organic Farms), buiten het centrum van Hamilton. Maree, een alleenstaande 52-jarige artistieke vrouw ontvangt sinds december allerlei WWOOF-ers. Het is een prachtig huis, met jacuzzi-bad waar wij ook gebruik van mogen maken. Jullie begrijpen dat ik me dat geen twee keer laat zeggen, ik lag er de eerste avond meteen in. Er was ook al een Duits meisje aanwezig, zij bleef tot dinsdag. Op woensdag kwam er een nieuw meisje, drie keer raden welke nationaliteit. Ik heb allerlei verschillende taken gedaan; met name in de tuin werken, het huis schilderen en binnen opruimen en schoonmaken. De afwisseling maakt het erg prettig. Ik werkte zes uur per dag, vijf dagen, om daarna een dag vrij te kunnen nemen. Het klikte goed met Maree en ik ben ruim twee weken hier gebleven.
Op maandag 2 november heb ik afscheid genomen van Maree, en heb toen nog een nachtje in het hostel in Hamilton geslapen waar ik eerder was geweest. De volgende dag pakte ik de bus naar Thames (Coromandel schiereiland), waar ik opgehaald werd door Jenny. Via workaway had ik contact met haar opgenomen, en ben hier ruim een week gebleven. Jenny, een 70-jarige vrouw, woont alleen met een hond, twee katten, veel paarden, kippen en wat schapen. Vanaf de veranda hadden we uitzicht op de bergen van het schiereiland Coromandel. Deze week heb ik vooral in de tuin gewerkt, wat ik heerlijk vond. Ook kookte ik elke avond voor ons. Jenny en ik hadden erg goede gesprekken, ik vond haar een hele inspirerende vrouw. Zo mooi om te merken wat voor mensen er op je pad kunnen komen.
Daarna ben ik, op dinsdag 10 november, met de bus van Thames naar Hahei gegaan. Hier heb ik vier nachten in het beste hostel (tot nu toe) geslapen. Zoveel leuke mensen waren er, het contact maken ging zo makkelijk. De eerste avond dat ik er was, zijn we met een heel stel uit eten geweest. De volgende dag ging ik met Marieke (een Nederlands meisje, Hahei is de enige plek tot nu toe waar ik Nederlanders ben tegen gekomen) naar Cathedral Cove. Een toeristische plek, maar met goede reden. Echt schitterend! Onderweg naar Catherdral Cove maakten we nog een tussenstop bij Stingray bay. Die middag kon ik meerijden met de hostelmedewerker naar Whitianga, een grote plaats verderop (ruim 30 kilometer), om boodschappen te doen. Marieke en ik besloten om een barbecue te organiseren. De groep werd steeds groter, en uiteindelijk zaten we met negen mensen te barbecuen. Allemaal uiteenlopende nationaliteiten, leeftijden en verhalen; een erg geslaagde avond!
De volgende dag vertrok bijna iedereen uit het hostel, op een Duitse jongen en ik na. In de middag stroomde het echter weer vol, en al snel hadden we weer een groepje gevormd waar we van alles mee ondernamen. Op vrijdag zijn we naar Hot water beach gegaan, naast Cathedral Cove dé toeristische attractie van dat gebied. En mên, wat was dat een tegenvaller. Op dit stukje strand komen warmwaterbronnen uit de zee. Wanneer het eb is, graaf je een kuil, en langzaamaan vult dit zich dan met warm water. Klinkt leuk, maar ik vond het niet zo bijzonder. Daar zit je dan in je kuil, een beetje te zitten. Mweh.
Zaterdag de 14e ben ik vertrokken vanuit Hahei beach naar Thames, hier heb ik een nachtje geslapen. Vandaag ben ik nog even in Hamilton, want vanaf morgen (maandag 16 november) ga ik aan de slag bij een gezin in de buurt van Ngaruawahia, hier blijf ik tot 29 november. Dan pak ik de bus naar Auckland, waar ik de volgende ochtend mijn lieve ouders op ga halen. Zij komen een maand naar Nieuw-Zeeland om samen met mij te reizen! Super leuk en ik heb er hartstikke veel zin in. Tot nu toe heb ik voornamelijk gewerkt en contact gehad met locals, maar als mijn ouders er zijn gaan we vooral de toeristische dingen doen en beleven. Ik kan niet wachten!
Zo, dat was het weer even voor nu, mijn complimenten voor degenen die het hele verhaal gelezen hebben! Ik zou graag beloven dat mijn volgende blog wat korter wordt, maar uit ervaring weet ik dat ik daar beter geen uitspraken over kan doen ;).
Bedankt voor alle berichtjes, super leuk dat zoveel mensen mij volgen!
Tot slot nog even een praktische mededeling; helaas is het niet mogelijk om mijn foto’s op waarbenjij.nu te plaatsen (het uploaden mislukt steeds). Vandaar dat ik een mapje heb aangemaakt op Facebook, hier zijn alle foto’s te vinden! Ook voor degenen zonder Facebook, zie deze link: https://www.facebook.com/media/set/?set=a.877575468998118.1073741832.100002370194006&type=1&l=7693e8db48.
Veel liefs! X
Gisteren was het precies een jaar geleden dat ik ingestort ben (voor de mensen die het niet hebben mee gekregen; na een lange aanloop was het me even helemaal teveel geworden). De eerste dagen kon ik niets meer; niet werken, niet autorijden, niet lezen.. Heel bizar om mee te maken.
Inmiddels ben ik dus een jaar verder, en wat is er toch veel gebeurd! Door die instorting heb ik me gerealiseerd wat ik heel graag wilde doen, maar wat door de jaren heen steeds meer op de achtergrond raakte: namelijk een lange en verre reis maken naar het einde van de wereld. Niet alleen mijn reisplannen hielpen me weer beter te worden, ook kwam er een geweldige man op mijn pad. Hoe anders ziet mijn leven er nu uit ten opzichte van een jaar geleden. Hoe moeilijk die periode ook was, ik ben zo blij dat het me al dit moois heeft gebracht en kan niet wachten wat de toekomst verder brengt.
Terug naar Nieuw-Zeeland! Nadat ik Auckland had verlaten, kwam ik terecht bij een kiwi-familie in de buurt van Meremere (Mercer), een klein plaatsje in the middle of nowhere. Hier ben ik ruim een week geweest, en heb met name het huis opgeruimd en schoongemaakt. Ongeveer 4 à 5 uur werken per dag (weekend vrij), voor kost en inwoning. Niet alleen drukte dit mijn uitgaven, het is ook een hele mooie manier om het land op een andere manier te ervaren. Ik kwam nu op plekken waar ik anders nooit gekomen zou zijn.
Vanaf het moment dat ik afscheid had genomen op Schiphol totdat ik bij de familie aankwam, was het vrij hectisch. Ik heb veel gedaan die eerste week, eigenlijk een beetje teveel. De week bij de familie was heerlijk; een rustige, schitterende omgeving (nog nooit zo’n groene heuvels gezien!) en ik kon lekker bijslapen. Ik kwam op maandagavond aan, en op dinsdagmiddag kwam er een andere workaway’er, een fransman. Helaas was zijn Engels zo beroerd dat we maar weinig konden praten.
Op dinsdag 13 oktober heb ik de bus gepakt van Mercer naar Hamilton. Ruim een uur lang, langs bergen. Super mooi. Het hostel wat ik geboekt had, was echter vrij pauper. Ik had een 6 bed dorm geboekt, maar helaas zat er geen raam in de kamer. Er hing dus, heel verrassend, geen prettige lucht. Ook was de kamer erg klein, er stonden drie stapelbedden en er was amper plek om ieders backpack neer te zetten. Omdat mijn plannen na woensdag nog niet duidelijk waren, had ik maar één nacht geboekt. De jongen achter de receptie verzekerde mij echter dat er nog genoeg kamers waren, ik kon de volgende ochtend gewoon langs komen en nacht(en) bijboeken als ik wilde. Zo gezegd, zo gedaan.
Woensdagochtend waren mijn plannen al wat concreter, ik wilde graag nog een paar nachten blijven, en vol goede moed liep ik richting receptie. En wachtte. En wachtte nog wat langer. Na ruim 1,5 uur kwam er eindelijk een meisje aangesjokt. Inmiddels was ik al chagrijnig geworden, want: nog geen ontbijt gehad, en dan ben ik nog niet op mijn best. Mijn humeur werd er echter niet beter op toen ze me vertelde dat er geen bedden meer beschikbaar waren. Maar, zo zei ze, we kunnen wel een matras voor je op de grond leggen, kun je daar slapen.
…
Ja goed idee man, leg gewoon een extra matras in die kleine kamer, weet je tenminste zeker dat die vijf andere mensen sowieso geen plek meer hebben om te lopen. Beste vrienden, als het zo moet, dan HOEFT het al niet meer. Ik heb toen mijn spullen gepakt en ben verkast naar een hostel schuin aan de overkant van de straat. Hele goede beslissing geweest! Schoon, ruim en er zit zelfs een raam in de kamer ;). Ik ben toen op zoek gegaan naar een ontbijtje, en na een grote koffie en bagel achter mijn kiezen was ik een stuk beter gehumeurd.
Die dag heb ik vooral in de stad rondgelopen. En eerlijk is eerlijk, ik vind Hamilton niet zo’n charme hebben. Maar de Hamilton Gardens maken dit meer dan goed. Een enorm oppervlakte met veel verschillende tuinen, schitterend. Ook de wandelroute langs de Waikato rivier is erg de moeite waard. Nadat ik in mijn nieuwe hostel geïnstalleerd was (want: inchecken kan pas na 14.00u), was ik even boodschappen gaan doen bij de goedkoopste (!) supermarkt daar. Avondeten, lunch en wat fruit: 40 dollar. NZ, wat doe je?!
De volgende dag, donderdag 15 oktober, ben ik iets gaan doen waar ik al maandenlang naar uit keek: naar Hobbiton! Voor de mensen die het niet kennen: ga eens heel snel The Lord of the Rings / The Hobbit kijken (en ga je daarna schamen dat je dat niet eerder hebt gedaan). In één woord: geweldig. Ik heb elke seconde genoten en het was me elke dollar waard. Zelfs de reis ernaartoe, van Matamata naar Hobbiton was al schitterend. Gek om zo op de set rond te lopen! Tot nu toe het hoogtepunt van mijn reis.
Even een opmerking tussendoor: het valt me op dat er ontzettend veel (met name 18- en 19 jarige) Duitsers rondlopen hier. Serieus, ik heb het gevoel dat half Duitsland op vakantie is in Nieuw Zeeland. In het hostel zat ik op een gegeven moment in de gemeenschappelijke ruimte: 11 andere mensen waren er, en ze waren al-le-maal Duits. Ik dacht van tevoren dat ik mijn Engels mooi op kon halen, maar ik denk dat juist mijn Duits flink verbeterd zal worden als dit zo door gaat ;).
Op zaterdag ben ik naar mijn eerste WWOOF-adres gegaan (Willing Worker On Organic Farms), buiten het centrum van Hamilton. Maree, een alleenstaande 52-jarige artistieke vrouw ontvangt sinds december allerlei WWOOF-ers. Het is een prachtig huis, met jacuzzi-bad waar wij ook gebruik van mogen maken. Jullie begrijpen dat ik me dat geen twee keer laat zeggen, ik lag er de eerste avond meteen in. Er was ook al een Duits meisje aanwezig, zij bleef tot dinsdag. Op woensdag kwam er een nieuw meisje, drie keer raden welke nationaliteit. Ik heb allerlei verschillende taken gedaan; met name in de tuin werken, het huis schilderen en binnen opruimen en schoonmaken. De afwisseling maakt het erg prettig. Ik werkte zes uur per dag, vijf dagen, om daarna een dag vrij te kunnen nemen. Het klikte goed met Maree en ik ben ruim twee weken hier gebleven.
Op maandag 2 november heb ik afscheid genomen van Maree, en heb toen nog een nachtje in het hostel in Hamilton geslapen waar ik eerder was geweest. De volgende dag pakte ik de bus naar Thames (Coromandel schiereiland), waar ik opgehaald werd door Jenny. Via workaway had ik contact met haar opgenomen, en ben hier ruim een week gebleven. Jenny, een 70-jarige vrouw, woont alleen met een hond, twee katten, veel paarden, kippen en wat schapen. Vanaf de veranda hadden we uitzicht op de bergen van het schiereiland Coromandel. Deze week heb ik vooral in de tuin gewerkt, wat ik heerlijk vond. Ook kookte ik elke avond voor ons. Jenny en ik hadden erg goede gesprekken, ik vond haar een hele inspirerende vrouw. Zo mooi om te merken wat voor mensen er op je pad kunnen komen.
Daarna ben ik, op dinsdag 10 november, met de bus van Thames naar Hahei gegaan. Hier heb ik vier nachten in het beste hostel (tot nu toe) geslapen. Zoveel leuke mensen waren er, het contact maken ging zo makkelijk. De eerste avond dat ik er was, zijn we met een heel stel uit eten geweest. De volgende dag ging ik met Marieke (een Nederlands meisje, Hahei is de enige plek tot nu toe waar ik Nederlanders ben tegen gekomen) naar Cathedral Cove. Een toeristische plek, maar met goede reden. Echt schitterend! Onderweg naar Catherdral Cove maakten we nog een tussenstop bij Stingray bay. Die middag kon ik meerijden met de hostelmedewerker naar Whitianga, een grote plaats verderop (ruim 30 kilometer), om boodschappen te doen. Marieke en ik besloten om een barbecue te organiseren. De groep werd steeds groter, en uiteindelijk zaten we met negen mensen te barbecuen. Allemaal uiteenlopende nationaliteiten, leeftijden en verhalen; een erg geslaagde avond!
De volgende dag vertrok bijna iedereen uit het hostel, op een Duitse jongen en ik na. In de middag stroomde het echter weer vol, en al snel hadden we weer een groepje gevormd waar we van alles mee ondernamen. Op vrijdag zijn we naar Hot water beach gegaan, naast Cathedral Cove dé toeristische attractie van dat gebied. En mên, wat was dat een tegenvaller. Op dit stukje strand komen warmwaterbronnen uit de zee. Wanneer het eb is, graaf je een kuil, en langzaamaan vult dit zich dan met warm water. Klinkt leuk, maar ik vond het niet zo bijzonder. Daar zit je dan in je kuil, een beetje te zitten. Mweh.
Zaterdag de 14e ben ik vertrokken vanuit Hahei beach naar Thames, hier heb ik een nachtje geslapen. Vandaag ben ik nog even in Hamilton, want vanaf morgen (maandag 16 november) ga ik aan de slag bij een gezin in de buurt van Ngaruawahia, hier blijf ik tot 29 november. Dan pak ik de bus naar Auckland, waar ik de volgende ochtend mijn lieve ouders op ga halen. Zij komen een maand naar Nieuw-Zeeland om samen met mij te reizen! Super leuk en ik heb er hartstikke veel zin in. Tot nu toe heb ik voornamelijk gewerkt en contact gehad met locals, maar als mijn ouders er zijn gaan we vooral de toeristische dingen doen en beleven. Ik kan niet wachten!
Zo, dat was het weer even voor nu, mijn complimenten voor degenen die het hele verhaal gelezen hebben! Ik zou graag beloven dat mijn volgende blog wat korter wordt, maar uit ervaring weet ik dat ik daar beter geen uitspraken over kan doen ;).
Bedankt voor alle berichtjes, super leuk dat zoveel mensen mij volgen!
Tot slot nog even een praktische mededeling; helaas is het niet mogelijk om mijn foto’s op waarbenjij.nu te plaatsen (het uploaden mislukt steeds). Vandaar dat ik een mapje heb aangemaakt op Facebook, hier zijn alle foto’s te vinden! Ook voor degenen zonder Facebook, zie deze link: https://www.facebook.com/media/set/?set=a.877575468998118.1073741832.100002370194006&type=1&l=7693e8db48.
Veel liefs! X
-
15 November 2015 - 08:58
Jeroen Neef:
Leuk om je verslag te lezen. Geniet ervan!! En veel plezier met paps en mams.
Gr Jeroen -
15 November 2015 - 09:06
Saskia:
Wat een heerlijk verhaal weer Sanne! Haha ik kan zo om je lachen. Vooral die anekdote met die kuil, ik zie je al zitten ;) xxx -
15 November 2015 - 10:25
Pap:
Hoi, Sanne
Wat een leuk verslag,
en blij om te lezen dat je zoveel verschillende mensen ontmoet en vele plaatsen ziet die je graag wou zien
ik ben ook blij om te lezen dat je zo graag in de tuin werkt (hoera voor mij dan, geintje)
Sanne geniet er van en tot zo,
Groetjes ,pap -
15 November 2015 - 10:28
Daniëlle :
Super leuk om te lezen Sanne! Heel fijn dat het goed met je gaat :-) liefs! -
15 November 2015 - 10:44
Kim:
Hoi sanne, erg leuk om je verhaal te lezen! (Je hoeft het echt niet in te korten hoor......het leest heerlijk en het is leuk om wat van je reis mee te krijgen).
Veel plezier en GENIET! Liefs Daan en Kim -
15 November 2015 - 11:16
Mieke :
He Sanne, heel leuk jouw verslag van je reis. Ik volg het met plezier en het kan niet lang genoeg zijn!
Groetjes en geniet verder!!! Mieke. -
15 November 2015 - 11:42
Alide En Wim:
Lieve Sanne, wat ben ik blij om weer een verhaal van jou te kunnen lezen.!!!!!
! Vroeg me al af wat er aan de hand zou kunnen zijn.Maarvan de week hoorde ik hoorde dat jouw
Laptop gevallen was en dat dat de oorzaak is dat er een "stilte" was. Och lieverd wat maak je toch veel mee. Het lijkt me trouwens best vermoeiend om telkens opnieuw andere mensen te ontmoeten op weer een andere locatie. Never te weten wat je te wachten staat op de volgende plek. Maar tegelijkertijd snap ik ook wel dat dat zijn charme heeft. Ik hoop ZO dat je op uitzonderlijk mooie plaatsen komt en geweldige ervaringen mag toevoegen. Just in case of "silence": wat wensen wij jou, Harrie en Hanneke een bijzonder warme, mooie maand samen. GENIETEN lieverds: van al het moois EN van elkaar. In de tussentijd: take care.ALLE liefs en dikke knuf van Wim en mij -
15 November 2015 - 12:15
Eveline:
Lekker theetje erbij en genieten van een lange blog van Sanne! Wat wil je nog meer op zondagochtend? Wat leuk om je verhalen te lezen!
Xxx -
15 November 2015 - 13:49
Thea Verhulsdonk:
Lieve Sanne,
Wat leuk om weer zo,n lang verslag te lezen van je, wat mij betreft had hij nog wel langer gemogen. Het is heel leuk om zo je verhalen te lezen en een beetje samen met jou door N.Z. te reizen. Wat maak je veel mee!! Geniet van je maand met je ouders, nog 2 weekjes...dat is zo om. Lieve groetjes van mij XXX -
15 November 2015 - 14:31
Margo:
Lieve Sanne, wat leuk om weer een lekker lang verslag van jou te lezen, het kan mij niet lang genoeg zijn. Gelukkig hadden wij samen contact via Facebook zodat ik wist dat je laptop kaduuk was want wij houden niet zo van "radiostilte" ;-) !
Maar wat een geweldig super mooie reis en prachtige ervaring! Ik ga nu snel naar Facebook om je foto's te bekijken.
Frans en ik gaan a.s. zondag naar tante Ingrid voor haar verjaardag en zien je paps en mams dan nog voor hun vertrek naar jou. Geniet enorm van elkaar en van Nieuw Zeeland en we kijken uit naar je volgende verslag!
Dikke kussen en knuffels van Frans en mij. -
15 November 2015 - 16:19
Krista:
Was het verhaal lang.... Het had wel langer gemogen mopske! Ik heb je advies opgevolgd en mn laptop en een bak koffie erbij gepakt en ik heb nog koffie over. De volgende keer langer alsjeblieft ;-). Ik vind je start prachtig en mooi te lezen dat je realiseert hoe ver je gekomen bent, want ik wilde het je van de week eigenlijk nog even zeggen, niet nodig dus. En drie hoera'tjes voor William!! JEUY! Ik hoop dat je veel Duitse vrienden gaat maken en dat je net als alle andere Duitsers ooit in je leven kan genieten van het liggen in een kuil op het strand. Dat is iets om naar toe te werken lijkt me zo! Schatje, geniet van je reis, maak er de beste van (zoals je nu al doet) en geniet van alle lieve berichtjes van mensen die aan je denken en je missen. De dikste kus en knuffel ooit! -
15 November 2015 - 16:51
Lia Van Den Berg:
Leuk reisverslag. Volop genieten dus. Leuk dat je ouders ook een poosje komen.
Hoor grag weer van je. Lia
-
15 November 2015 - 20:41
Ans De Cocq:
Lieve Sanne
Wat een mooi verhaal,ik heb er van genoten,
hele fijne dagen met je ouders.
Gr en geniet ervan. ANS xxx -
16 November 2015 - 00:02
Maria:
Lieve, lieve Sanne,
Meisje zul jij je niet meer verontschuldigen voor jouw lange brieven. Ik heb genoten van jouw prachtige verhalen. Wat kun jij leuk schrijven !! En wat heb jij al ontzettend veel ondernomen en veel gezien! Ik begrijp dat je soms ook minder prettige dingen meemaakt, maar ik vind dat jij je er goed doorheen slaat. Wat heerlijk dat je je vader en moeder op 29 november van het vliegveld kunt ophalen en daarna 4 weken lang heerlijk met elkaar genieten! Lieve schat pas goed op jezelf! Ger en ik zien uit naar het volgende verslag. Liefs met dikke knuf xxxx Maria -
16 November 2015 - 18:38
Jacqueline Bos:
Hallo sanne.
Ik heb genoten van je verhaal,super.
Geniet van alles wat je ziet en hou ons vooral pp de hoogte met
je mooie lange verhalen.
Groetjes Jacqueline -
16 November 2015 - 20:10
Marie-Therèse :
You're a great storyteller. I think you're having a fantastic experience in the most beautiful country in the world, but then I'm not biased. -
16 November 2015 - 21:11
Janine :
Hoi sanne,
Wat was ik graag met je mee naar hobbiton gegaan!! Maar helaas... Gelukkig kan ik via jou mee genieten!
Wat goed van jou dat je al zo kunt terug kijken op die rotperiode vorig jaar. Zo zie je maar hoe sterk je er nu uit gekomen bent. Je mag super trots zijn op jezelf!!
Enne lange verhalen ben ik van je gewend, ha ha, het was ook niet voor niks dat ik bij jou om hulp kwam vragen.....
Heel veel plezier met je ouders!!!
Groetjes janine -
17 November 2015 - 12:01
Esther:
Hi lieve meis, ik sluit me bij alle vorige reacties aan: wat kan jij heerlijk schrijven (ik hóór het je gewoon vertellen! :)) en wat een genot om via jouw verhalen een beetje mee te kunnen reizen met je. Heb je in Hamilton niet meer met Erik en Karin kunnen afspreken? Ik was daar nog een beetje bang voor, omdat ik het idee heb dat Erik inmiddels een ander nummer heeft (dat ik ook (nog) niet heb)... Gelukkig lees ik dat je je met allerlei andere mensen/ Duitsers ook uitstekend vermaakt hebt!
Hobbiton lijkt me ook heel bijzonder om te zien zeg...Maar zijn daar in NZ bijvoorbeeld ook die beelden opgenomen van dat ze met een bootje langs hele hoge, steile rotswanden aan weerszijden voeren? Of was dat misschien truckage. Zou zomaar kunnen dat zo'n overweldigend landschap gewoon echt bestaat, daar in dat mooie NZ...
Nog iets meer dan een weekje en dan komen jullie pap & mam...wat ontzettend fijn, kan me voorstellen dat jullie er alle drie ZO naar uitkijken!! Geniet ervan lieve meis en blijf vooral schrijven he!
Dikke knuffel en liefs, ook van Alex!!,
Esther -
19 November 2015 - 10:29
Marcel:
Leuk verhaal Sanne, mooi wat je allemaal meemaakt onderweg.
Kuilen graven op het strand en Duitsers, zal wel toeval zijn ;)
Veel plezier, ook met pa en ma, leid ze maar eens rond.
Groeten, Marcel -
21 November 2015 - 12:59
Karin Arts:
Hoi Sanne,
Afgelopen donderdag thea opde koffie gehad, zij heeft ervoor gezorgd dat ik jou kan volgen.
Net je verslag gelezen, fijn om te lezen dat je het daar allemaal geweldig vindt en het zo goed naar je zin hebt. Geniet ervan zal zeker lukken , zeker nu je ouders binnenkort ook komen.
Met mij alles zijn gangetje, na de derde kuur hoor ik of deze medicijnen aanslaan en dat is in de eerste week van januari.
Ik wens je daar nog een geweldige, onvergetelijke tijd toe en fijne feestdagen .
Groetjes karin arts
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
